മഴ പെയ്യുന്നത് നോക്കി
ഉമ്മറത്തിരിക്കുമ്പോള്‍
ആ മഴക്കാലം
ചറപറാന്ന് കുത്തിയൊലിച്ച്
ഓര്‍മകളെ നനച്ചു പെയ്യും
കെട്ടിമേയാത്ത വീടിന്റെ
പനമ്പട്ടകള്‍ക്കിടയിലൂടെ
കുഞ്ഞുകുഞ്ഞു കൈത്തോടുകള്‍
തേക്കാത്ത കോലായില്‍
വലിയ ഭൂപടങ്ങള്‍ കൊത്തും.
കലങ്ങിയ മഴവെള്ളം തടുക്കാന്‍
വെപ്പു പാത്രങ്ങള്‍ പെറുക്കാനോടി
ഞങ്ങള്‍ കുട്ടികള്‍ കിതയ്ക്കും...
അടുക്കളയിലെ പാത്രങ്ങള്‍
പെട്ടെന്നു കാലിയാകും.
ഉറക്കം മുറിഞ്ഞ പൂച്ച
മഴയത്തേക്ക് ഇറങ്ങിയോടും.
ഇക്കൊല്ലം വീട് മേയാന്‍
ഇനിയും കുത്തോല വേണമെന്ന്
കട്ടിലപ്പടിയിലിരുന്ന്
ഉമ്മ കണ്ണീര്‍ തുടയ്ക്കും.
ഇന്നിനി അടുപ്പ് കത്തിക്കാന്‍
സ്വന്തം നെഞ്ചിലെ ചൂട് വേണ്ടിവരുമെന്ന്
മറ്റൊരു മഴയെ ഉള്ളിലൊളിപ്പിച്ച പെങ്ങള്‍
നെടുവീര്‍പ്പിടും.
ഇരുട്ടില്‍,
തീപിടിക്കാത്ത വിറക് കൊള്ളി പോലെ
പുകഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കും ഉപ്പ!
ശകാരിച്ച്, ശകാരിച്ച്
മതിവരാത്ത മാതിരി
കരിച്ചോലകള്‍ക്കിടയിലൂടെ മഴ
ഉടലാകെ കുത്തി നോവിക്കും.
മഴ മാറി വെയില്‍ പരക്കാന്‍
ദൈവത്തോട് പ്രാര്‍ഥിക്കും ഞങ്ങള്‍.
മുഷിഞ്ഞ ഉടുപ്പുകള്‍ അഴിച്ചുവെച്ച്
പുത്തനുടുക്കും വീടിനെ
സ്വപ്നം കണ്ട് കണ്ട്
ഉറക്കം വരാതെ കിടക്കും.
