അതിരുകളില്ലാത്ത മുറ്റത്ത്
മുല്ലപ്പൂ മണമുള്ള
വിയര്പ്പുതുള്ളികള്
വഴിതേടി അലയുകയാണ്.
സ്നേഹം കൊത്തിവെച്ച
ചുണ്ടുകള്
ഇന്ന്,
ചുംബനങ്ങള് മറന്നിരിക്കുന്നു.
അവള്ക്ക് പിറക്കാതെ പോയ
കുഞ്ഞുങ്ങളെ ഞാന്
ഓര്ത്തോര്ത്ത്
തലോടി.
പറയാതെ,
ഹൃദയം പിരിയുന്നതെപ്പോഴാണ്
മേനി ചോദിക്കുന്നുണ്ട്.
ചുടലയില് കുളിര് കരയുമ്പോഴെന്ന്
നേര്ത്ത മഴ പാടുന്നു.
ബന്ധങ്ങള് ഒന്നുമേയില്ല. എങ്കിലും,
ബന്ധങ്ങള് വന്ന വഴി
വസന്തമെന്ന് ഞാന് നിനച്ചു,
മാറ്റങ്ങളില് സ്നാനം ചെയ്തു.
വിവര്ത്തനം: നിയാസ് പി. മുന്നിയൂര്
മലപ്പുറം ജില്ലയിലെ തവനൂര് വൃദ്ധമന്ദിരത്തിലെ അന്തേവാസിയും കവിയും മജീഷ്യനും
ആര്ട്ടിസ്റ്റുമായ തമിഴ്നാട്ടുകാരന് മഹേന്ദ്ര ഭൂപതി എഴുതിയ കവിത