ആകാശത്തിലെ ഉമ്മറത്തിണ്ണയില്
നക്ഷത്രവിളക്കുകള് തെളിയുമ്പോള്
ഭൂമിയിലെ ഇടവഴികളില്
ചില കുഞ്ഞുവെളിച്ചങ്ങള്
മാഞ്ഞുപോകാറുണ്ട്.
നിലാവ് മറയുന്ന യാമങ്ങളില്
രാക്കിളികള് ശോകമൂകരാകുമ്പോള്
ഇരുള് മൂടിയ കൂടുകളില്
അമ്മക്കിളിയുടെ
അടക്കിപ്പിടിച്ച തേങ്ങലുകള്
ഉയരാറുണ്ട്.
നിഗൂഢമായ തടവറകളില്നിന്ന്
മോചനം നേടിയ
നക്ഷത്രക്കുരുന്നുകള്, പുഞ്ചിരിക്കുമ്പോള്
കാട്ടുപൊന്തയിലോ
കാട്ടരുവിയിലോ കടലിടുക്കിലോ
കുഞ്ഞു ജഡങ്ങള് നിശ്ചലമാകാറുണ്ട്.
ഏഴാകാശങ്ങള്ക്കപ്പുറത്തെ
അതിര്ത്തികളില്ലാത്ത
ലോകത്തില്
വിസ്തരിക്കാതെ വിധി പറയുമ്പോള്
കുഞ്ഞുനക്ഷത്രങ്ങള് നീതി തേടും.
നിത്യബാല്യങ്ങളായ്
അനശ്വര സ്വര്ഗാരാമങ്ങളില്
അവര് തെളിനീര് നിറച്ച
പാനപാത്രങ്ങളേന്തും.
ഇരുള്മറയില്
പതുങ്ങിയിരിക്കുന്ന
ക്രൂരതയുടെ, ഭീതിയുടെ,
പാപത്തിന്റെ കൈകളാല്
പിച്ചിച്ചീന്തുമെന്ന്
ഇനിയും ഭയക്കാതെ
അന്ത്യമില്ലാതെ ജീവിക്കും.