ഏഴ്
ലക്ഷണങ്ങള്‍
ഒരു ഉമ്മയില്‍
ഉണ്ടെങ്കില്‍ ഉറപ്പിച്ചു
കൊള്ളുക, ആ ഉമ്മ
മക്കളെ വളര്‍ത്തുന്ന
കാര്യത്തില്‍
പരാജയമാണെന്നും
ദുര്‍ബലയായ
ഉമ്മയാണെന്നും.
ഏഴ് ലക്ഷണങ്ങള്‍
ഒന്ന്: വളര്‍ത്തുന്ന വിഷയത്തില്‍ നിശ്ചദാര്‍ഢ്യം ഇല്ലായ്മ.
രണ്ട്: അതിരുവിട്ട ലാളന.
മൂന്ന്: തീരുമാനമെടുക്കുന്നതില്‍ സംശയിച്ചു
നില്‍ക്കുക, ചാഞ്ചല്യം കാട്ടുക.
നാല്: സദാ കുറ്റപ്പെടുത്തലും വിമര്‍ശനവും.
അഞ്ച്: കുട്ടിയുടെ വളര്‍ച്ചയുടെ വിവിധ
ഘട്ടങ്ങളെ കുറിച്ചും കുഞ്ഞിന്റെ
വൈകാരികാവശ്യങ്ങളെ കുറിച്ചും അറിവില്ലായ്മ.
ആറ്: ഉമ്മയുടെ ചിന്തകള്‍ക്കും
ആവശ്യങ്ങള്‍ക്കും മുന്തിയ പരിഗണന.
ഏഴ്: ഈമാന്‍, ദീന്‍ എന്നിവയെക്കുറിച്ചുള്ള
അറിവില്ലായ്മയും, വളര്‍ത്തുന്നതിന് നിര്‍ണിത
പദ്ധതി ഇല്ലായ്കയും.
ഓരോ ലക്ഷണത്തിനുമുള്ള ഉദാഹരണങ്ങള്‍
നിശ്ചയദാര്‍ഢ്യം ഇല്ലായ്മ. ഉമ്മ തീരുമാനങ്ങളില്‍നിന്ന് വേഗത്തിലും ആവര്‍ത്തിച്ചും പിന്‍മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കും. കുട്ടി ചെറുതോ വലുതോ ആയ തെറ്റ് ചെയ്യുമ്പോള്‍ അലസ നയം സ്വീകരിക്കും. നമസ്‌കാരം തുടങ്ങിയ കാര്യങ്ങളില്‍ വീഴ്ച വരുത്തുമ്പോള്‍ ശകാരിച്ചോ, ചെറിയ അടി നല്‍കിയോ ഉമ്മ ഇടപെടേണ്ടതായിരുന്നു. ചില ഉമ്മമാര്‍ കുഞ്ഞിന്റെ കോപമോ വിസമ്മതമോ ഭയന്നാവും അങ്ങനെ. കുട്ടികളെ വളര്‍ത്തുന്ന വിഷയത്തില്‍ സര്‍വാംഗീകൃതമായ തത്ത്വങ്ങള്‍ കുഞ്ഞിന് വേണ്ടി ഉമ്മ മറക്കുന്നു.
അതിരുവിട്ട ലാളന: ഇത് ഒരുവേള ഉമ്മക്ക് കുഞ്ഞിനോടുള്ള സ്നേഹം കൊണ്ടാവാം. പക്ഷേ, അത് കുഞ്ഞിന്റെ വ്യക്തിത്വത്തെയും സ്വത്വത്തെയും തകര്‍ക്കും. കുട്ടികളിലെ ചില ലക്ഷണങ്ങള്‍ കൊണ്ട് നമുക്ക് ഇത് മനസ്സിലാക്കാം. ഉത്തരവാദിത്വമേല്‍ക്കാന്‍ തയാറാവാതിരിക്കുക, നിര്‍ദേശങ്ങളും ആജ്ഞകളും കൈക്കൊള്ളാതെ ധിക്കാര ഭാവം, ആത്മവിശ്വാസം നഷ്ടപ്പെട്ട് കുട്ടി എപ്പോഴും സംശയാലുവായി കഴിയുക, ഏത് കാര്യത്തിനും മാതാപിതാക്കളെ ആശ്രയിക്കുക എന്നീ ലക്ഷണങ്ങള്‍ കുട്ടിയില്‍ ഉണ്ടെങ്കില്‍, കുട്ടി ഏറെ ലാളനയില്‍ വളര്‍ന്ന കുഞ്ഞാണെന്ന് കരുതാം.
തീരുമാനം എടുക്കുന്നതില്‍ ചാഞ്ചല്യം: കുഞ്ഞിന്റെ വളര്‍ച്ചയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട വിഷയങ്ങളില്‍ നൂറ് ആളുകളോട് ചോദിക്കുന്ന സ്വഭാവം ചില ഉമ്മമാര്‍ക്ക് ഉണ്ടാവും. കുട്ടിയെ ചില ചിട്ടകളും മര്യാദകളും പഠിപ്പിക്കുന്നതിലും പരിശീലിപ്പിക്കുന്നതിലുമുള്ള അമാന്തവും അത്തരക്കാര്‍ക്ക് ഉണ്ടാവും. പലപ്പോഴും കുട്ടിയുടെ സമ്മര്‍ദത്തിന് വഴങ്ങുന്നത് മൂലമാവും ഈ സ്വഭാവം. തന്റെ തീരുമാനത്തില്‍ നീരസമുള്ള കുഞ്ഞിന്റെ മുറുമുറുപ്പും ഭാവമാറ്റവും ഒക്കെ ഉമ്മയെ പിന്തിരിപ്പിക്കുന്നുണ്ടാവാം. ഉമ്മയുടെ സന്മനോഭാവം നല്ലത് തന്നെ. എന്നാല്‍ ഉറച്ച തീരുമാനത്തിനും സന്മനോഭാവത്തിനുമിടയില്‍ സന്തുലനം ആവശ്യമാണ്.
സദാ കുറ്റപ്പെടുത്തല്‍, വിമര്‍ശനം: ഇങ്ങനെ കുറ്റപ്പെടുത്തുന്നത് മക്കളില്‍ പെര്‍ഫെക്്ഷനും മാതൃകായോഗ്യതയും ഉണ്ടാവണമെന്ന് മോഹിച്ചാവും. ഇത് തെറ്റാണ്. മക്കള്‍ ഭാവിയില്‍ തകര്‍ന്നു പോയേക്കുമോ എന്ന ആശയങ്കയാലും ആവും ഇത്. ഇത് മറ്റൊരു തെറ്റ്. അതിരുവിട്ട ഉല്‍ക്കണ്ഠയും സമൂഹത്തില്‍ സ്വാധീനിക്കപ്പെട്ടുമാവാം ഇങ്ങനെയുള്ള പെരുമാറ്റം. അത് മൂന്നാമത്തെ തെറ്റ്. ബോധവല്‍ക്കരണത്തിനും വിമര്‍ശനത്തിനും ഇടയിലെ വ്യത്യാസം മനസ്സിലാക്കാത്ത ഉമ്മമാരാണ് എന്തിനും ഏതിനും മക്കളെ കുറ്റപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുക.
കുട്ടിയുടെ വളര്‍ച്ചയുടെ ഘട്ടങ്ങളെക്കുറിച്ച് ബോധമില്ലായ്മ. ഇത് ഉമ്മ നേടേണ്ട വിദ്യാഭ്യാസമാണ്. ഓരോ പ്രായത്തിന്റെ ഘട്ടത്തിനുമുണ്ട് അതിന്റെ സവിശേഷതയും വൈകാരിക ഭാവങ്ങളും. ഇവ നന്നായി ഗ്രഹിക്കുന്ന ഉമ്മമാര്‍ക്ക് കുട്ടിയെ വളര്‍ത്തുകയെന്നത് പ്രയാസകരമായ ഒന്നായി അനുഭവപ്പെടില്ല.
കുട്ടിയുടെ വളര്‍ച്ചയെക്കാള്‍ മുന്‍ഗണന ഉമ്മയുടെ താല്‍പര്യങ്ങള്‍ക്ക് നല്‍കല്‍: കുട്ടിയെ നോക്കുന്ന കാര്യം പരിചാരികമാരെയോ സെര്‍വന്‍സിനെയോ ഏല്‍പിക്കുക, വളര്‍ത്തുന്ന ഉത്തരവാദിത്വം സ്‌കൂളിലെ അധ്യാപകന്മാര്‍ക്കാണെന്ന് ധരിക്കുക, ഇനി അഥവാ കുട്ടിയുടെ ദൈനംദിന കാര്യങ്ങളില്‍ പങ്ക് വഹിക്കുകയാണെങ്കില്‍ തന്നെ മുഴു ശ്രദ്ധയും അതിന് നല്‍കാതിരിക്കുക, കുട്ടിയോടൊപ്പമിരുന്ന് ചെയ്യേണ്ട പ്രവൃത്തികളും തന്റെ പ്രവൃത്തികളും കൂട്ടിക്കലര്‍ത്തി ചെയ്യുക. കുട്ടിയുടെ സ്വഭാവ രൂപവല്‍ക്കരണത്തിന് മതിയായ ശ്രദ്ധയും മുന്തിയ പരിഗണനയും നല്‍കാതിരിക്കുക - ഇതൊക്കെയാണ് ഈ പെരുമാറ്റത്തിന്റെ പ്രത്യേകത.
ദീന്‍, ഈമാന്‍ എന്നിവയെക്കുറിച്ച അജ്ഞത: കുട്ടിക്കാവശ്യമുള്ള ഭൗതികവും ആത്മീയവുമായ അറിവുകള്‍ സംയോജിപ്പിച്ച് നല്‍കാനുള്ള ഉമ്മയുടെ കഴിവില്ലായ്മ കുട്ടികളുടെ ശാരീരികവും മാനസികവുമായ വളര്‍ച്ചയെ പ്രതികൂലമായി ബാധിക്കും.
മേല്‍ സൂചിപ്പിച്ച ഏഴ് ലക്ഷണങ്ങള്‍ ഉമ്മയില്‍ ഉണ്ടെങ്കില്‍ കുട്ടികളെ വളര്‍ത്തുന്ന വിഷയത്തില്‍ പ്രാപ്തിയില്ലാത്ത ഉമ്മ എന്ന് വിധിപറയേണ്ടി വരും. പ്രാപ്തയായ ഉമ്മയുടെ ലക്ഷണങ്ങളും വരികള്‍ക്കിടയില്‍ വായിക്കാം.
വിവ: പി.കെ ജമാല്‍
